Λούρια, ντε-

(de Luria). Επώνυμο οικογένειας από την Αραγονία της Ισπανίας, που άκμασε στην Ελλάδα κατά τον 14o αι. Εγκαταστάθηκαν στη Θήβα κατά την καταλανική περίοδο της φραγκοκρατίας και σημαντικότερα μέλη της ήταν τα εξής: 1. Αντώνιος (14ος αι.). Ήταν γιος του Ρογήρου (βλ. 3.). Ανέλαβε μαζί με τον αδελφό του, Ρογήρο (βλ. 4.), και τον Πέτρο ντε Πο τη φρουραρχία της Ακρόπολης και τη στρατιωτική διοίκηση του δουκάτου της Αθήνας. Μετά την κατάληψη της Αθήνας από τον Νέριο Ατσαγιόλι (1388), κατέφυγε στη Σικελία με τον αδελφό του. 2. Ιωάννης (14ος αι.). Ήταν γιος του Ρογήρου (βλ. 3.). Διετέλεσε άρχοντας της Θήβας κατά τα μέσα του 14ου αι. Όταν οι Ναβαραίοι κινήθηκαν εναντίον της Θήβας (1380), ο Ιωάννης απουσίαζε, με αποτέλεσμα να καταληφθεί με προδοσία το κάστρο του και να περιέλθει στην εξουσία τους. 3. Ρογήρος (; – 1370). Τοποτηρητής της Αθήνας. Διορίστηκε στη θέση αυτή το 1361 από τον βασιλιά της Σικελίας και ξεκίνησε εχθροπραξίες εναντίον των Ενετών της Εύβοιας, ζητώντας παράλληλα τη βοήθεια του Μουράτ Α’. Οι Τούρκοι όμως προέβησαν σε λεηλασίες όταν αποβιβάστηκαν στη Στερεά Ελλάδα, προκαλώντας την οργή των κατοίκων που αρνήθηκαν να τους δώσουν τρόφιμα· ζήτησαν μάλιστα την επέμβαση της Σικελίας, η οποία αντικατέστησε τον Poγήρο. Εκείνος κήρυξε τον πόλεμο εναντίον του αντικαταστάτη του, Ματθαίου Μογκάρδα, ο οποίος διήρκεσε για μεγάλο διάστημα και προξένησε μεγάλες καταστροφές στη χώρα. Το 1367 έδιωξε τους Τούρκους, νίκησε τον κόμη της Αχαΐας Κομβορσάνο, που είχε εκστρατεύσει εναντίον της Αθήνας, και έγινε ο ίδιος απόλυτος κύριος της περιοχής. Έκτοτε προσαγορευόταν με τον τίτλο του πρωτοστράτορα και επιτρόπου του δουκάτου της Αθήνας. 4. Ρογήρος (14ος αι.). Ήταν γιος του Ρογήρου (βλ. 3). Διετέλεσε στρατιωτικός διοικητής της Αθήνας.